Napisanie własnego CV to nie lada sztuka, szczególnie jak dorobek jest mizerny lub mało przydatny zawodowo. Jednak w grze wszystko potrafi ujść płazem i tam możemy do naszego życiorysu wrzucić naprawdę niestworzone rzeczy. Nie jeden satyryk miałby tutaj pole do popisu w pisaniu nowych skeczy, jednak o to właśnie ma chodzić w tej prostej oraz stosunkowo szybkiej grze, skierowanej do familii. CV to bardzo prosty tytuł, gdzie będziemy bawić się w tworzenie kombinacji na kartach, walcząc tym samym o jak najwięcej punktów. Brzmi interesująco? Zatem zobaczmy jak to wszystko działa i spisuje się w praktyce.
Celem gry jest zbieranie kart, płacąc za nie symbolami jakie wyrzucimy na kostkach oraz generowanymi przez zdobyte wcześniej karty. Wielkiej filozofii tutaj nie ma dzięki czemu w praktyce każdy może sięgnąć po tą grę. To sprawia, że przy swej niskiej cenie, tytuł ten idealnie nadaje się na pierwsze zapoznanie z współczesnymi grami planszowymi. Mamy bowiem kostki, karty, żetony oraz niewielką planszę, zaś same zasady idzie wytłumaczyć niemal w 5 minut. Jest to zdecydowanie wielka zaleta tego tytułu, gdyż nie tylko przykuwa oko swymi prześmiewczymi rysunkami, ale także śmiało może wprowadzić nowych ludzi do naszego hobby. Takie pełnokrwistego, gdzie zabawa zajmuje więcej niż 15 minut, a rozgrywka zmusza nas do lekkiego ruszenia głową oraz planowania.
Przygotowanie rozgrywki nie zajmuje zbyt wiele czasu. Kładziemy plansze na środku stołu, dzielimy karty na osobne talie względem ich rewersów i każda z osobna tasujemy. Następnie talie zieloną, niebieską i fioletową układamy na odpowiednich miejscach na planszy, a z talii żółtej dajemy graczom określoną w instrukcji liczbę kart startowych. Na koniec każdy dostaje kartę celu (dodatkowe punkty na koniec gry) oraz wykładamy na planszę dodatkowe cele uzależnione od liczby uczestników zabawy. Wybieramy pierwszego gracza i siadamy do zabawy.
W swoim ruchu gracz rzuca 4 kostkami i symboli jakie wypadną może kupić 1 lub 2 karty z toru u dołu planszy. Każda kara ma koszt w górnej części zaś na dole profity jakie generuje. Tutaj mamy cuda na kiju. Dodatkowe symbole, opłaty za utrzymanie karty, punkty zwycięstwa, dodatkowe kostki i tak dalej. Grający może przerzucić wynik na kostkach maksymalnie dwa razy, jednak jeśli wypadnie na nich symbol pecha to taką kostkę odkłada na bok jako zablokowaną. Trzy takie minki zmuszają nas do pozbycia się jednej z kart jakie zgromadziliśmy, o ile cokolwiek mamy. Mamy tez efekt odwrotny czyli szczęście - trzy uśmiechnięte buźki pozwalają nam zakupić dowolną kartę.
Zdobyte karty układamy przed sobą w stosach podzielonych wedle kolorów. Na koniec gry każdy z podstawowych stosów będzie generował punkty w zależności od liczby kart jakie posiada. Dodatkowo część kart sama generuje punkty, zaś przez cała zabawę wierzchnie karty, zwane aktywnymi, generują nam zasoby. Niestety losowość w grze jest bardzo duża. Jeśli ktoś ma pecha w rzutach kośćmi to szybko potraci część swych zdobyczy, a dodatkowo będzie bardzo powoli zbierał dodatkowe karty. Nie ma znaczenia czy dobrał po drodze coś na rękę z akcji specjalnych lub co udało mu się zgromadzić w CV - kiepskie rzuty zawsze równają się kiepskiemu wynikowi końcowemu. Z tego powodu łatwo tutaj zrobić efekt śnieżnej kuli, co bardziej zaawansowanych graczy może irytować.
Interakcja jest tutaj na wyważonym poziomie, dzięki czemu nowicjusze rywalizują z sobą, ale nie docinają sobie na każdym kroku. To sprawia, że cała zabawa przybiega w wesołej atmosferze podkręcanej dodatkowo humorystycznymi rysunkami na kartach. Te są dobrze zbalansowane, dzięki czemu znając już nieco grę, wiemy czego możemy się spodziewać w kolejnych taliach, choć losowość pojawiania się kart na torze zakupu jest na tyle duża, że każda rozgrywka wygląda inaczej. CV to naprawdę dobra gra, porządnie wykonana i z przytupem. Z pewnością spodoba się dzieciom oraz łatwo trafi do serc nowicjuszy, laików czy miłośników gier familijnych. To dobra gra na start, choć z czasem zobaczymy jak mocno odstaje względem konkurencji z tej samej półki.
Plusy:
* bardzo proste zasady
* dobry balans
* szybka rozgrywka
* świetna dla początkujących
* cena
* jakość wykonania
Minusy:
* losowość ma znaczenie
* z czasem zacznie się nudzić
Ocena - 7/10
Celem gry jest zbieranie kart, płacąc za nie symbolami jakie wyrzucimy na kostkach oraz generowanymi przez zdobyte wcześniej karty. Wielkiej filozofii tutaj nie ma dzięki czemu w praktyce każdy może sięgnąć po tą grę. To sprawia, że przy swej niskiej cenie, tytuł ten idealnie nadaje się na pierwsze zapoznanie z współczesnymi grami planszowymi. Mamy bowiem kostki, karty, żetony oraz niewielką planszę, zaś same zasady idzie wytłumaczyć niemal w 5 minut. Jest to zdecydowanie wielka zaleta tego tytułu, gdyż nie tylko przykuwa oko swymi prześmiewczymi rysunkami, ale także śmiało może wprowadzić nowych ludzi do naszego hobby. Takie pełnokrwistego, gdzie zabawa zajmuje więcej niż 15 minut, a rozgrywka zmusza nas do lekkiego ruszenia głową oraz planowania.
Przygotowanie rozgrywki nie zajmuje zbyt wiele czasu. Kładziemy plansze na środku stołu, dzielimy karty na osobne talie względem ich rewersów i każda z osobna tasujemy. Następnie talie zieloną, niebieską i fioletową układamy na odpowiednich miejscach na planszy, a z talii żółtej dajemy graczom określoną w instrukcji liczbę kart startowych. Na koniec każdy dostaje kartę celu (dodatkowe punkty na koniec gry) oraz wykładamy na planszę dodatkowe cele uzależnione od liczby uczestników zabawy. Wybieramy pierwszego gracza i siadamy do zabawy.
W swoim ruchu gracz rzuca 4 kostkami i symboli jakie wypadną może kupić 1 lub 2 karty z toru u dołu planszy. Każda kara ma koszt w górnej części zaś na dole profity jakie generuje. Tutaj mamy cuda na kiju. Dodatkowe symbole, opłaty za utrzymanie karty, punkty zwycięstwa, dodatkowe kostki i tak dalej. Grający może przerzucić wynik na kostkach maksymalnie dwa razy, jednak jeśli wypadnie na nich symbol pecha to taką kostkę odkłada na bok jako zablokowaną. Trzy takie minki zmuszają nas do pozbycia się jednej z kart jakie zgromadziliśmy, o ile cokolwiek mamy. Mamy tez efekt odwrotny czyli szczęście - trzy uśmiechnięte buźki pozwalają nam zakupić dowolną kartę.
Zdobyte karty układamy przed sobą w stosach podzielonych wedle kolorów. Na koniec gry każdy z podstawowych stosów będzie generował punkty w zależności od liczby kart jakie posiada. Dodatkowo część kart sama generuje punkty, zaś przez cała zabawę wierzchnie karty, zwane aktywnymi, generują nam zasoby. Niestety losowość w grze jest bardzo duża. Jeśli ktoś ma pecha w rzutach kośćmi to szybko potraci część swych zdobyczy, a dodatkowo będzie bardzo powoli zbierał dodatkowe karty. Nie ma znaczenia czy dobrał po drodze coś na rękę z akcji specjalnych lub co udało mu się zgromadzić w CV - kiepskie rzuty zawsze równają się kiepskiemu wynikowi końcowemu. Z tego powodu łatwo tutaj zrobić efekt śnieżnej kuli, co bardziej zaawansowanych graczy może irytować.
Interakcja jest tutaj na wyważonym poziomie, dzięki czemu nowicjusze rywalizują z sobą, ale nie docinają sobie na każdym kroku. To sprawia, że cała zabawa przybiega w wesołej atmosferze podkręcanej dodatkowo humorystycznymi rysunkami na kartach. Te są dobrze zbalansowane, dzięki czemu znając już nieco grę, wiemy czego możemy się spodziewać w kolejnych taliach, choć losowość pojawiania się kart na torze zakupu jest na tyle duża, że każda rozgrywka wygląda inaczej. CV to naprawdę dobra gra, porządnie wykonana i z przytupem. Z pewnością spodoba się dzieciom oraz łatwo trafi do serc nowicjuszy, laików czy miłośników gier familijnych. To dobra gra na start, choć z czasem zobaczymy jak mocno odstaje względem konkurencji z tej samej półki.
Plusy:
* bardzo proste zasady
* dobry balans
* szybka rozgrywka
* świetna dla początkujących
* cena
* jakość wykonania
Minusy:
* losowość ma znaczenie
* z czasem zacznie się nudzić
Ocena - 7/10
